Die Tandarts se Handdoek

Liewe Sussie,                                                                      

Ek hoor niks, nou skryf ek maar. Gister 'n "brief" van Alice ontvang, gedikteer aan haar amanuensis. Sy het ook 2 tekeninge gemaak, van 'n meisietjie wat ek glo syself is, maar baie trek op Barbie! Sy teken baie oulik, maar dit weet jy al. Ek het vir haar teruggeskryf, soos Ma my geleer het. Miskien kan ons van haar 'n korrespondent maak, dis 'n uitsterwende begaafdheid. Die Viktoriane was die laaste ywerige beoefenaars vd kuns. Ons is in die verkeerde eeu gebore.

Die Sondag voor K weg is, het haar vriendin Shelley hier vir haar kom kuier: hulle het by die Wh/Hill pub gaan eet, ek het hulle tienuur gaan haal en toe het hulle hier onder in die flet gesit en tennis kyk tot baie laat. Ek het vir Shelley gesê sy hoef nie op te staan as ons vir K lughaaaawe toe neem nie, sy kan maar later opstaan, vir haarself iets te brekfisse neem hier bo, en net die deur agter haar toetrek as sy ry.  Nouja, Sussie, K het 8vm na bo gestyg, haar lakens en handdoeke in die londrie gesit en gerapporteer dat sy die ou stof-laken oor die bed gegooi het, soos ek haar opgedra het. Ek het nie verder daaraan gedink nie en die vollende dag het ek die wasgoed gedoen. Ek het nie die lakens en handdoeke getel nie, ons s'n was ook in die bondel.

Wil jy glo, toe ek gister daar na ondertoe gaan vir die eerste maal, kry ek Shelley se bed so onopgemaak en in die badkamer lê haar klam handdoek op die vloer in die hoek en ruik al na kaas. Hoekom het ek gedink sy sou haar laken, sloop en handdoek bo in die waskamer kom sit en die doona netjies oor die bed los? Dis nie of sy 'n skebango is vd verkeerde kant vd spoorlyn nie, sy is 'n tandarts en haar ouers woon nie in die slums nie. Ek het niks vir K gesê nie, watter heil sal dit bring?

Thursday, June 19, 2003

D het sopas vir my 'n brief gebring van jou, waarin jy meld dat die Billies Argentinië toe is. Dit is nuus vir my! Waar bly die kleintjies? Ek hoop nie by jou nie! Daar is seker 'n tussenin-brief wat ek nog nie gekry het nie, waarin alles duidelik sal word.

Sunday, June 22, 2003

Nouja, die H/S is weer op ons, soos die Filistyne. D is vort om te gaan bowl, dis 'n heeldag-geleentheid. Hy is hier weg met 'n lunsboksie wat ek vir hom gepak het – 'n paar skywe sappige pienk roast beef met mosterd, 'n stukkie kaas en 'n hardgekookte eier. Sy Atkins-dieet is nog in volle swang, ek weet nie of hy gewig verloor nie, maar hy geniet al daardie vleis, vet en cholesterol, wie is ek om beter te weet.

Gister was ek by K-Mart om vir my die jongste H. Potterboek te koop wat pas verskyn het. K-Mart se prys was $27 en die boekwinkel s'n $42. Ek het my die onmin vd boekwinkel-dame op die hals gehaal want toe ek daar verbystap, is daar 'n tou van drie ouma's elkeen met 'n H Potter onder die arm, en toe kondig ek aan die boek is teen $27 beskikbaar by K-Mart, waarop al drie hulle eksemplaar neersit en uitstap. Die een by die toonbank het al haar beursie in haar voorpoot gehad, maar sy het hom net daar toegeknip. If looks could kill …..

Anyway, op my omswerwinge deur K-Mart het ek by die kaartjie-afd aangedoen om 'n happy birthday-tieket vir Sue te koop, want sy verjaar 16 Julie. Daar het hulle die mooiste pienk en silwer Barbie-verjaarsdagkaartjies! Amper het ek een gekoop vir vollende jaar, maar toe dink ek 'n jaar is 'n lang tyd in 'n vyfjarige se lewe – by vlg Mei is Barbie dalk nie meer die flavour of the month nie en dan sit ek met 'n happy birthday-kaart wat niemand anders sal waardeer nie!

Vanaand kom Jacques weer sy voetens onder ons eetkamertafel instoot; sy vrou is nog steeds reisende deur die Vaderland. Sy is vandeesweek in K waar sy Jacques se ma en sy ouma gaan opsoek. Dis baie sleg as 'n mens so oud word dat jy saam met jou ma in die ouetehuis bly. Ek kook oxtail want dit is koud. Ek hoop hy eet dit, maar indien nie, sal hy maar uit ordentlikheid 'n paar mondevol moet afwurg, wat kan hy doen. D sal wel vir hom 'n glasie rooiwyn daarmee saam skink om die ergste smaak uit sy mond te kry.

Ek gaan Woensdagaand ballet toe saam met my vriendin Alison. Ons gaan vroeg, dan eet ons eers in die teater se kafeteria. Ons gaan lank neem om daar te kom, want ek bestuur nie in die nag as ek dit kan help nie, en Alison is te suinig om die $3.50 tolgeld te betaal vir die snelweg, so ons trek moeisaam deur die voorstede waar die spoedgrens 50 is. Ek het al aangebied om haar die $3.50 te gee, maar sy kry skaam om te sê sy is te suinig, nou maak sy of dit 'n beginselsaak is. Sy kan 'n snelweg-tieket bekostig: haar pa het haar 'n woonstelblok in die stad nagelaat plus 'n kwekery en watter sikkels silwer hy ookal in die bank gehad het. Sy het die kwekery verkoop, maar die woonstelblok het sy nog; daar is 2 verdiepings met 4 woonstelle op elk. Maar Sussie, sy klem 'n muntstuk vas dat onse queen  se ogens traan.  Sy (die queen) sal so bly wees as ons 'n republiek word en sy hoef nie meer op ons muntstukke te sit vir knyp-doeleindes nie. Ag, nouja, elkeen het sy dingetjies en 'n mens moet jou vriende aanvaar met al hulle vratte – ek doen stellig weer iets wat Alison dink is simpel! (Soos bv op die snelweg ry)

Groetnis van huis tot huis!