Slingerplante en Sam P se dagboek

Sunday, August 10, 2014

Liewe Sussie,

Dit voel soos gister dat ek vir jou geskryf het. Die dae vloog al hoe vinniger, een van die dae is die wenpaal op ons. Ons is nou in die voorste linie, Sussie, steeds meer van ons tydgenote is al terug in die pawiljoen.

Stil week agter die rug, ek was Maandag saam met Carol vir koffie en sy het my alles vertel van haar seun die dwelmslaaf se nuutste manewales. Hy het nou 'n meisie, natuurlik een wat hy in die rehab ontmoet het. Daar sal nie 'n happy ending wees nie.

Dingsdag het ek vir Joan uitgeneem vir middagete want dit was haar happy birthday. Ons het by die Saigon Orchid gaan eet. Ons het twee voorgeregte en een hoofdis bestel en alles gedeel. Joan het 'n glasie witwyn gedrink ook maar ek het volstaan met chinese tee, jy weet ek drink nie alkohol nie.

Joan het gekla want Saterdagaand sou haar dogter (met man en 2 kinders) oorkom vir die verjaardag-feestelikhede, maar sy wat Joan is, moet cater. Sy het gehoop hulle sou haar uitneem! Dis seker moeilik met die twee kinders, maar daar is so 'n ding soos babysitters! Of miskien kon die dogter vir Joan en Gerry oorgenooi het na haar huis en kon sy die catering gedoen het! Nouja, ek simpatiseer maar dis nie my probleem nie – wanneer ek verjaar, is dit reguit na die naaste keffie.

Elaine was hier vir die naweek. Sy het Vrydagaand ingeklok. Saterdagoggend het sy gaan Hansie Slim en in die middag het ons na Rivoli toe gery en A Most Wanted Man gaan sien. 'n Goeie outydse spioenasie-riller gebaseer op 'n John le Carre boek. Ek kan dit aanbeveel. Dit is ook Philip Seymour Hoffman se tweede-laaste prent, shym. Die Regisseur Met Die Sekel het glad te vroeg vir Hoffman gesê  "Cut!"  – op 42 het hy net sy beste werk begin doen. Fliekgangers sal hom mis. Gelukkig is daar nog een film, wat later vanjaar vrygestel gaan word.

D het die hele naweek bowls gespeel in Brighton. Gister het dit goed gegaan, maar ek dink nie hy het vandag so baie geniet nie, want het het laasnag sleg geslaap. Ek het 4uur in die oggend gesien die lig is aan in die huis, toe sit hy en TV kyk en op die rekenaar woeker want hy kan nie slaap nie.

Ek sê altyd vir hom as jy daardie dinge doen, maak jy net jou brein wakkerder. As jy wil slaap, het jy nie stimulasie vir die brein nodig nie. Gaan lê, maak jou oë toe en netnou raak jy aan die slaap. Indien nodig, sit jou radio saggies aan op die BBC World Service. In die nag saai hulle programme uit oor besproeïngskema's in Turkye of die ontwikkeling van 'n weef-industrie in Bangladesh. Jy raak aan die slaap uit pure self-verdediging teen die verveligheid.

Vanoggend bel Tony vir Elaine – hy is desperaat want Sarah het hom afgesê (vir die tweede maal) en nou wil hy op Elaine se skouer huil. Sy het gesê sy sal hom drieuur ontmoet vir koffie by 'n keffie in Richmond, en sy is dienooreenkomstig net na middagete hier weg.  Sy sê sy wil nie hê hy moet na haar huis toe kom nie, want dan sal hy ure daar sit en uitpak. Desnoods huil ook. As sy hom in die openbaar ontmoet, is die kanse minder dat hy sal huil, plus sy kan groet en huis toe gaan na 'n paslike tydsverloop. Elaine sê sy het regtig nie lus om weer deur die Sarah-saga te gaan nie, maar Tony is haar vriend en as jou vriende ongelukkig is, moet jy luister.

Tony se moeilikheid is, hy is 'n slingerplant wat vir Sarah wil toegroei. Hy het haar seker so 18 maande gelede ontmoet. Alles het die eerste ruk goed gegaan, maar omdat hy elke wakende oomblik in haar geselskap wil wees en te alle tye haar hand wil vashou, het sy begin claustrophobia kry en wie sal haar blameer.

Toe sê sy vir hom nee, dit gaan nie werk nie, sy het haar eie lewe en hy kan nie elke aand en heel naweek saam met haar deurbring nie. Hy belowe toe hand en mond hy sal haar 'n bietjie spasie gee, maar al bly hy weg, bel hy haar aanhoudend wanneer hy nie by haar is nie. Toe sê sy nou wil sy hom nie meer sien nie. Maande daarna het hy gemopper en kon oor niks anders as Sarah praat nie. Elaine en Sam het hom later begin vermy want hulle moes aanmekaar die troosters wees.

Toe, blye dag, hoor ek 'n paar maande gelede Sarah het hom teruggevat, op die streng voorwaarde dat hy nie so "needy" gaan wees nie. Maar anderdag sê Elaine vir my sy dink die byl gaan enige dag weer val, want hy kan homself nie help nie, hy rank weer vir Sarah toe. As sy vir hom sê sy kan hom nie hierdie naweek sien nie want sy het ander planne, dan bel hy haar elke halfuur. Nou is ons weer by square one. Ek hoop nie sy vat hom weer terug nie, tweemaal is genoeg.

Ek lees nog elke dag Sam Pepys se daaglikse doen en late. Hy moes vandag Huntingdon toe gaan en saal toe vroegoggend perd op, maar toe hy by Stanton kom, het dit swaar begin reen: "Early to Huntingdon, but was fain to stay a great while at Stanton because of the rain, and there borrowed a coat of a man for 6d., and so he rode all the way, poor man, without any."  Shym, ek weet nie hoe ver is dit van Stanton na Huntingdon toe wat die arme man in die reen moes ry terwyl Sam sy jas aanhet nie. Hy moes desperaat gewees het vir daardie sikspens. Hoekom kon Sam nie sy eie jas saamgeneem het nie? Hy weet mos hy bly in Ingeland waar dit knaend reen.

Hier is ons nou klaar weer by Maandag en ek het nie juis verder iets om aan te kondig nie. Ek wil netnou gaan inkopies doen want ek is Mother Hubbard. Wie weet wat gaan ek vir middagete gaarmaak. Ek sal sien wat ek sien as ek by die winkels kom. Miskien 'n bietjie maalvleis koop en frikkadelle maak.  Ons het lanklaas gefrikkadel.

Vanaand gaan ek uit saam met my ex-kollega's so ek wil nie juis 'n groot maaltyd eet in die middel van die dag nie. D kan 'n proper plate of dinner eet (a la oorle' Skoonma) en ek sal 'n frikkadel-en-tamatie toebroodjie eet.

Nouja, Sussie, baie groetnis aan jou en joune, ons gesels weer aankomde week.