Optog Kyk en Fliek Toe Gaan

Sunday, 27 April 2014

Liewe Sussie,

Klok ek in op die H/S soos dit hoort.

Winter het nou aangebreek. Dis koud. Maar die son skyn darem, dis meer Hoëveld as Kaap, maar ek weet nie hoe lank dit sal aanhou nie. Melbourne is tradisioneel koud, nat en donker as dit winter word.

Elaine was hier van Vrydag af (openbare vakansiedag) en het vanoggend huis toe gegaan. Of liewer, sy het haar Hansie Slim-uitrusting aangtrek en die berg gaan bestyg, maar sy sal vandaar reguit huis toe gaan. Sy vertrek Woensdag Londen toe. Ons sal haar nie weer sien voor kom Juniemaand nie, maar hopelik sal ons Skype en e-mail. Kon ek maar destyds my ma skype en e-mail.

En van die poswese gepraat, ek het eergister 2 briewe van jou gekry, die een het jy op 2 Maart geskryf. Hy was 2 maande op pad. Ek dink hy het iewers op die vloer gelê ook, want hy is vuil en vol voetmerke op sy rug. Tekkie-sole. Seker van 'n sorteertafel afgeval en niemand kon bodder om hom op te tel nie. Maar nouja, na vele ontberinge het hy darem op die ou end in my posbus beland.

Ons het Paasnaweek gehou, toe voel elke dag vir my soos Sondag, en skaars was dit agter die rug, of die volgende naweek is Anzac Day (pasede Vrydag) en toe voel dit weer heel naweek soos Sondag. Ek het nie vroeg genoeg opgestaan om na die Dawn Service te kyk by die Shrine nie, (wat nog soontoe gaan in die koue en donker!) maar ek het dit later op die tv gesien. Hulle het elke stad se dagbreek-diens gewys – die prins en prinses het opgedaag by Canberra s'n, die prins kompleet met sy medaljes. Hy het twee, ek wonder waarvoor?

Ek het later wel na die optog gekyk. Ek pink altyd 'n traan of twee weg. Elke regiment loop agter sy banier met die battle honours: van Paardekraal tot by Afghanistan het Australië sy kant gebring. Hierdie jaar was daar nie meer WW1 veterane nie, selfs nie in 'n voertuig nie. Verskeie WW2 veterane kan nog marsjeer, maar baie van hulle is in 'n voertuig of rystoel. Dan is daar die kinders en kleinkinders wat loop met 'n foto en met Pa of Oupa se medaljes voor die bors. Van Australië se tradisonele vyande is ook verteenwoordig: daar was Turkse, Japanese  en Italiaanse veterane. Waarvoor was al die doodslag en ellende, vandag is almal dikkevrinne.  

Alles is toe op Anzac Day tot 1nm, dan is die optog verby, die saluut is afgevuur, die Last Post is geblaas en die winkels maak oop. Ek en Elaine het gaan shop vir 'n nuwe wasgoedstellasie want myne het na baie jare die gees gegee. Sy plastiek-komponente is deur die son so bros gebrand dat die hele raamwerk uitmekaargeval het. Ek het hom deur die jare met elastoplast aanmekaargehou, maar daar kom 'n tyd dat noodoperasies nie meer werk nie.

My tuimeldroër het ook sy vervaldatum bereik, maar ek kan nie kla nie want ek het hom nog van SA af saamgebring. Ek sal 'n nuwe een koop: hulle is nou so goedkoop dat dit nie die moeite werd is om myne te laat herstel nie. Ek gebruik hom nie baie nie, maar hy is handig om die handoeke op te fluff. Ek gooi kledingstukke wat gewoonlik stryk nodig het, in hom vir net 'n paar minute, om die kreukels uit te haal; dan hang ek hulle klam op. Siedaar, geen strykwerk nodig nie.

Gister op die Saterdagoggend het Elaine gegaan na die salon om haar maandelikse waxing en facial te laat doen, en ek het biblioteek toe gegaan waar daar boeke vir my gewag het. In die middag het ons fliek toe gegaan en Chinese Puzzle gaan sien. Ek kan dit hoog aanbeveel. Ek weet nie of julle veel Europese prente sien nie – in my tyd in Pta het hulle altyd die anderstalige prente gewys by die bioskoop daar by die Hatfield Galleries.

Ewentwil, Chinese Puzzle is nie Chinees nie, maar wel Frans. Dis die derde film in 'n trilogie: The Spanish Apartment en Russian Dolls was die eerste twee. Al drie het nog dieselfde akteurs, al dek dit 'n periode van twintig jaar.  Dit gaan oor ses studente van verskillende nasionaliteite – in die eerste prent studeer hulle in Barcelona en deel 'n woonstel daar, en die in volgende twee sien ons hoe hulle lewens verder verloop. Ek hoop daar sal 'n vierde een wees en dat die akteurs nog almal beskikbaar sal wees! Die trilogie is beskikbaar in 'n Box Set DVD – gee dit vir J vir Krismis en hoop sy nooi jou uit om saam te kyk!

Ek dink die C's is eindelik reisvaardig. Ek sien vanoggend op Facebook C het gepos dat hulle 9 uur lank by die die grens moes wag met hulle meubelwa – daar was 'n lang tou en net een persoon het die toonbank beman. Ek is bly dis nie ek wat 9 uur lank met 'n driejarige in 'n motorkar moes sit agter 'n meubelwa nie. En met Ouma op die koop toe. Ek hoop hulle het genoeg padkos en leesstof gehad en dat daar voldoende toiletgeriewe was.

Ek het 'n boek ter hand genaamd We Are All Completely Beside Ourselves deur Karen Joy Fowler en ek kan dit hartlik aanbeveel. Ek wil dit nie bederf deur jou veel daarvan te vertel nie: die storie ontvou op onverwagte wyse sover soos 'n mens dit lees. Ek het dit gister begin en vanoggend klaar gelees, dis een van daardies wat jy nie wil neersit nie. Elaine het dit vir my gegee vir Moedersdag omdat sy vlg naweek nie hier sal wees nie.

Nouja, Sussie, verder niets dan bladeren. Ek sal jou op hoogte hou van Elaine se avonture in die Verre Vreemde. Lovenkisses, Suster Katrien ¯% J