Skete en Skoonfamilie

Tom Roberts: Holiday at Coogee

Sunday, 23 February 2014

Liewe Sussie,

Hier is ons weer op die H/S en ek sit my neer vir jou te skrywe. Ek het baie lanklaas van jou gehoor - navraag gedoen by R per e-mail maar ook nog niks van hom gehoor nie. Ek troos my aan no news is good news.

Hier het niks opwindend gebeur nie, ek sal maar rapport uitbring oor die week se saai gebeure:

Ek het driemaal gaan koffie drink saam met verskillende vriendinne: Joan, Margie en Aletta. In elke geval het ons lekker gesels en het ek agterna ‘n bietjie inkopies gedoen in die betrokke winkelsentrum.

Aletta het my breedvoerig vertel van haar buurman se operasies, waarby ek geen belang het nie. Ek sal jou nie weer verveel met my gesanik oor mense wat van kwale en medisynes wil praat nie. Dis erg genoeg as ek na hulle eie skete moet luister, maar as ek moet hoor van vreemdelinge se siektes, dan word my oë glaserig en ek onthou ‘n afspraak elders. So het ek vir Aletta kortgeknip: ek het gelieg in my tande en gesê ek moet huis toe gaan want daar kom ‘n handyman kwoteer vir takies wat verrig moet word in die huis.

Ek op my beurt hou my skete en kwale vir myself – dis my eie besigheid en ek wil nie die hooflyn op die agenda wees wanneer Aletta met haar buurvrou koffie drink en al my persoonlike besigheid uitlap nie.

Donderdag het ek en D gery na Mornington op die skiereiland om te gaan kyk na ‘n uitstalling by die Mornington Peninsula Gallery: Sea of Dreams.

Sea of Dreams is a broad chronological survey of major Australian artists whose works are closely associated with the bay. In addition to sumptuous ‘blue and gold’ views of the coastline, the exhibition includes modern works that document the changing physical topography and presence of distinct artistic communities as well as illustrate the important role of nostalgia, memory and association.

Sea of dreams comprises approximately 70 paintings, drawings and prints sourced from major public, private and corporate collections throughout Australia. It features many rarely seen gems, some of which have only recently come to light.

Dit was ‘n lekker dag vir ‘n uitstappie. Ons het baie gehou van die skilderye en daarna het ons koffe gedrink in die galerytjie se kafee. Dis ‘n klein kunsgalery, hulle het net drie vertrekke, maar hulle het altyd baie interessante uitstallings daar. Die kafee is nie beman nie, jy help jouself aan drinkgoed en koek of toebroodjies, en dan sit jy jou geld in ‘n bakkie en neem die korrekte kleingeld indien nodig. Na bykans dertig jaar in my nuwe land is dit nog steeds vir my verbasend dat die stelsel so goed werk.

My nuwe skoonmaakster Joy het weer vandeesweek ingeklok en weer uitstekende diens gelewer. Alles is skoon en blink. Dit voel of ek ‘n pierinkie room uitgesit het en die feetjies het in die nag alles blinkskoon gemaak. My krane blink, my oond glinster, jy kan jou brekfis van my vloere af eet. (Maar dan moet jy hulle self weer skoon-mop!)

Gister op die Saterdag het ek na die kunsgalery toe gery en vir Vera en Elaine daar ontmoet. Vera en James is hier vir ‘n week, hulle woon soos gewoonlik by Carl en gaan sien hulle kleinkind by Christine se huis wanneer hulle toegelaat word om daar aan te meld. Sy het nou die hef in die hande en vergeld vir Ma en Pa nou deeglik vir wat hulle ookal in haar kinderdae gedoen het om haar te na te kom. Of miskien is sy sommer net ‘n teef.

Ons het gekyk na ‘n uitstalling van Chinese calligraphy. Ek weet nie baie van Chinese kuns nie, maar ons het aldrie baie daarvan gehou. Dis alles deel vd NGV se versameling, hulle grou elke nou en dan so ‘n klompie goed uit die stoorkamers. Party vd scroll paintings dateer uit die 1400s en 1500s. Dit kombineer skrif met prente. Baie fyn en delikaat.

Ons het ‘n bietjie na deel vd permanente versameling ook gekyk, nie soveel na skilderye nie, maar na meubels en juwele. Daar is ‘n stel Viktoriaanse juweliersware wat bestaan uit tiara, halssnoere, armbande en ringe, alles gekerf uit seeskulp. Die fynste cameo’s. Ek weet nie hoe hulle dit gedoen het sonder moderne toerusting en ordentlike beligting nie.

Daarna het ons by een vd galery se kafees middagete geniet en toe het ons elkeen ons eie gang gegaan. Ek het vir Elaine by haar huis gaan aflaai op my weg huistoe. Sy wou ‘n middagslapie inkry want sy was van plan om Melbourne se jaarlikse White Night by te woon. Die stad en alle besighede bly heelnag oop, openbare vervoer loop heelnag, al die strate is gesluit vir verkeer, duisende voetgangers neem oor. Orkeste speel in die strate, en op al die groot geboue word kunswerke geprojekteer. Dis een groot straatkermis. Ek sien vanoggend op die nuus daar was oor ‘n halfmiljoen mense in die middestad en op die oewers vd rivier. Alles het glo baie vreedsaam verloop en niemand is gearresteer nie. Ek sal seker later vandag van Elaine hoor om te sê wat sy alles gesien en gedoen het. Sy het saam met ‘n klompie vriende en kollega’s gegaan.

Ek wil netnou biblioteek toe ry, my plaaslike tak is net oop van 1 tot 4 op ‘n Sondagmiddag. Daar wag ‘n klompie boeke wat ek lankal bestel het. Ek sukkel om te lees as die druk te klein is. Ek soek na een van daardie reghoekige vergrootglase wat jy op ‘n blasdsy kan neersit. Ek kan seker ‘n boek wat te fyn gedruk is, aflaai op my e-reader, want daar kan ek die grootte vd letters verstel soos ek wil,  maar dis ook ‘n nuisance, want die apparaat se “bladsy” is so groot soos ‘n outydse sagtebandboek, en as ek die letters te groot maak, dan pas daar te min teks op ‘n bladsy. Ek is ‘n vinnige leser en dan moet ek elke twee sekondes omblaai. Flick-flick flick met my vinger. Ek verkies ‘n outydse grootdruk-boek, maar nie alles wat ek wil lees, is in groot druk beskikbaar nie. Hulle dink blykbaar oumense wil net airport novels lees.  Net soos die bioskope wat net rom/coms wys by die sessies wat hulle hou vir ma’s met baba’s. Blykbaar dink hulle jou brein verander in ‘n klont blancmange as jy ‘n bybie het. Nou kan jy nie kyk na flieke vir grootmense nie.

Moan, moan. Jy het nie lus om na ‘n gekrakeel te kluister nie.

Ek kan jou die bemoedigende tyding meedeel dat H blykbaar goed insettle by sy nuwe blyplek. Die personeel is goed vir hom, en hy kla nie. Vir S is dit ‘n groot verliging en sy kan nou ‘n goeie nag se slaap inkry vir die eerste maal in jare. So dit is alles goeie nuus.

Ek kan jou geen tyding vd C's meedeel nie. Ek sal kyk of ek haar vanaand kan Skype.  My rekenaar was nie heerlik nie, maar hy is nou weer gesond en kan ek weer op Skype klim.

Nouja, Sussie, ek hoop jy is gesond en dat dit aan die poswese te wyte is dat ek nie van jou hoor nie. Toe ek in Ingeland was en 3 weke nie van Ma gehoor het nie, was dit omdat sy in ‘n motorongeluk was en niemand my laat weet het nie. As ek van my takkie afval, hoop ek Elaine sal jou laat weet, want D sal beslis nie bodder nie. Hy sal reël dat Joy sy wasgoed ook doen wanneer sy die huis kom skoonmaak, en hy sal uit eet wanneer hy nie lus het om sy eie wors of steak gaar te maak nie. Verder sal hy net gewoonweg aangaan, no worries. As iemand na my verneem, sal dit ‘n paar sekondes neem vir die pennie om te val, voor hy inneem waarvan hulle praat. Duh.

Groetnis tot vollende week!                  Liefde van Suster Katrien