Skilderye en Flieke

Koningin Sofia van Spanje met haar tiara's.

Monday, July 07, 2014

Liewe Sussie,

Sit ek vroegtydig op die Maandag hierdie week se brief te begin.  Dis koud, maar die son skyn.

D het 'n ent gaan stap, ek weet nie hoe lank voor hy terug sal wees nie, want hy het las van sy enkel. Co-morbidities: sy oog gee ook moeilikheid. Die apteker het gesê hy het pienk-oog en sy optometris het gesê hy het inflammasie. Albei het druppels voorgeskryf wat nie juis help nie, sy oog bly rooi en krapperig. Ek het gesê  hy moet sy dr gaan sien en 'n verwysing kry na 'n oogarts, maar of hy dit sal doen, weet ek nie.

Ek op my beurt gaan sien my optometris vandag vir 'n tweede besoek, nadat sy verlede week Blepharitis gediagnoseer en druppels voorgeskryf het wat wel gehelp het. Ek gaan vandag dat sy my kan uitpasseer as geskik vir normale diensplig.

Ons het gister op die Sondagmiddag met ons drie gaan fliek want D speel nie in die winter bowls oor die  naweke nie. (Net binneshuise bowls tweemaal per week.) Ons het The Two Faces of January gesien. Viggo Mortensen en Kirsten Dunst. Ons het baie daarvan gehou. Dis 'n baie ou boek van Patricia Highsmith, seker uit die sestigs. Jy sal haar onthou, sy van The Talented Mr Ripley-faam.

Jy sal sekerlik Strangers on a Train ook onthou, haar boek wat Hitchcock verfilm het? Farley Granger. Een van Hitchcock se bestes. Jy kan gerus weer in die Patricia Highsmith-oeuvre delf.

Ek lees deesdae al hoe meer "Golden Oldies" weer. Die moderne fiksie is nie meer my koppie tee nie: die onnodige geweld en seks irriteer my: ek is nie 'n wowser nie, maar as die g en s niks bydra tot die storie nie, is dit surplus to requirements.  En die stories is te lank ook. Ek wil nie 'n boek met 600 bladsye vashou nie. Waar is die dae toe 'n roman 300 bladsye gehad het en 'n bioskoopprent 90 minute geduur het? 

Ek het onlangs weer die Ripley-reeks gelees en ongelukkig het ek in die proses The Two Faces of January gesien op die rak en toe lees ek dit ook, vir die eerste maal. Met die gevolg dat ek geweet het wat gaan gebeur in die prent, maar ek het dit nietemin geniet.

Dit vind meesal plaas in Griekeland:  Crete en die ander eilande daar. Baie aanskoulik, die prent is die moeite werd vir die fotografie alleen. Maar die storie is ook tipies Highsmith, 'n spanningsverhaal met 'n kinkel in die stert en 'n paar draaie langs die pad.  Regisseur Hossein Amini hoef nie vir Hitchcock terug te staan nie. Neem gerus jou plek in as dit na die Capitol toe kom. (In die voorste ry, sodat jy alles eerste kan  sien.)

Screenwriter Hossein Amini makes a stylish directing debut with this sleek thriller set in Greece and Istanbul, 1962, and adapted from Patricia Highsmith's novel. Intrigue begins at the Parthenon when wealthy American tourists Chester MacFarland (Viggo Mortensen) and his young wife Collete (Kirsten Dunst) meet American expat Rydal (Oscar Isaac), a con man working as a tour guide. Instead of becoming his latest marks, the two befriend him, but a murder at the couple's hotel puts all three on the run together and creates a precarious bond between them as the trio's allegiance is put to the test. Love triangle, double- and triple crossing … and a few surprising twists keep the audience on the edge of their seats.

Saterdag … en so het die week weer verbygevlieg. Ek kondig met leedwese aan dat ek nie hierdie week van jou gehoor het nie. Ons sal sien wat gebeur aankomde week.

Elaine het Maandagaand hier kom slaap (sy het Dingsdag 'n ADO gehad, oftewel Accrued Day Off: sy kry een per maand). Ons het vroeg opgestaan en 7.30 in die pad geval stad toe, om 8.30 aan te meld by die kunsgalery. Daar het een van die kurators 'n praatjie gelewer in die "members' room" oor die uitstalling van Italiaanse skilderye uit die Prado se versameling.

Die Spaanse konings van die 15de tot 17de eeue was groot bewonderaars van die Italiaanse skilders en hulle het 'n goeie versameling opgebou. Tot onlangs het daardie skilderye nooit Spanje verlaat nie, maar die Spanjole is deesdae so arm en bankrot, dat hulle nou hulle skilderye uithuur. Ons het verlede jaar in Brisbane 'n stuk of 80 meesterstukke gesien uit die Prado: Velasquez, Goya, El Greco, Picasso, noem maar op. 

Maaind joe, ek het 'n oplossing vir Spanje se finansiële probleme: hulle moet net Koningin Sofia se tiaras konfiskeer en hulle na Sotheby's toe stuur! Met die oorballe en die neklisse daarby. Die hele land se ekonomie sal in surplus wees!

Ewentwil, hulle het nou die Italiaanse skilderye vir ons "geleen"  vir drie maande (teen 'n prys!) – daar was Da Vinci, Michelangelo, Raphael, Tintoretto, Titian … en hulle het sommer 'n paar Franse ingegooi op die koop toe.

Die kurator het 'n oorsig gegee van die politieke omstandighede van die periode, en sy het so 'n dosyn van die skilderye op 'n skerm geprojekteer en hulle in fyner besonderhede bespreek. Dit was baie  interessant. 

Hulle het 'n ligte ontbyt ook bedien, en daarna het ons 'n uur gehad in die uitstalling voor die galery oopgemaak het vir die publiek. Dit was baie lekker om die uitstalling gade te slaan met net sowat 40 mense in die groep. Daar was 80 werke,  uitgesprei in vier sale. Ons kon mooi kyk sonder om elmboogwerk te doen om in die voorste ry te kom! Elaine gee elke jaar vir my my lidmaatskap van die NGV as verjaasdagpresent en ek maak goed gebruik daarvan!

Woensdag het ek met Joan gaan koffie drink. Ons wou na 'n klein sentrumpie gegaan het waar daar nie aktiwiteite vir kinders aangebied word nie, want dis skoolvakansie en die groter sentrums is vol kinders. Ongelukkig het dit egter gereen en die klein sentrum het nie onderdakparkering nie. Ons het liewer 'n spul opgewonde, suiker-gelaaide kinders verduur wat al-gillende rondhol, as om nat te reen.

Shym, Joan se kat Mimi is tot haar vadere vergader en Joan is baie hartseer. Mimi was 18, sy was 'n baie ou dame vir 'n kat. Joan sê Gerry is al klaar weer lus vir 'n nuwe kat, maar sy wat Joan is, wil liewer nie weer 'n kat hê nie. Sy is nes ek, ook bang om oor 'n kat te val en iets te breek, en buitendien is sy en Gerry albei diep in die tagtig, Joan sê die kat sal hulle oorleef en wat moet dan van haar word. Gerry wil ook nie sommer 'n "moggy" hê nie, nee, hy soek weer 'n Burmese kat soos Mimi, teen $800. (Of R8-duisend in jou geld)

Donderdag sou ek by May gaan tee drink het, maar dit was so nat en koud en winderig dat ek haar gebel het om te sê ek gaan liewer tuisbly. Ek het nie lus om verkoue te kry nie. Gister het dit ook heeldag gereen, maar D het my na die biblioteek toe geneem in Rowville se winkelsentrum, en in die kar gewag dat ek my boeke kan omruil, sodat ek nie hoef nat te word nie. Ek het sommer daar by die viswinkel twee blue grenadier –mootjies gekoop vir ons middagete. Ek het hulle in meel en eier gaargemaak met kapok-aartappels en ek het vars groenbone en aspersies gestoom daarby. Wat kan vromer wees as vis op Vrydag?

Elaine het gesê sy speel vanoggend op die Saterdag elfuur squash met Rani en dan sal sy hier kom middag-eet en in die namiddag saam met my en D gaan fliek. Maar toe kom sy kort na elf: sy sê Rani het nie opgedaag nie, en toe sy haar bel, sê sy sy het die afspraak vergeet. Bid jou aan. Elaine het hier gekuier tot drieuur en my gehelp om my pot-laaie uit te pak. Ek het 'n hele klomp kastrolle en koekpanne en so aan in 'n boks gepak en Elaine het dit by die op shop gaan aflaai op pad na haar huis. Sy het vir my die laaie mooi uitgewas. Ek het die goed wat ek wil behou, netjies teruggepak.

Vlg naweek gaan ek een rak in die spens takel met Elaine se hulp. Ek het glad te veel breekgoed en bakke en koppies en goed. Ek onthaal lankal nie meer nie, ek het nie so 'n kasarm goed nodig wat ek nooit gebruik nie. Ek wil maar so stadig een vir een kas uitpak en opruim, dat Elaine nie so man-alleen hoef te sukkel met al die detritus as ek skielik dood neerslaan nie.

Ek en D het na die vyfuur-vertoning gegaan van Calvary – Elaine wou nie saamgaan nie, want sy het  'n vroeg-aandse ete-afspraak gehad met Tony. Sam is tans in Duitsland waar hy by sy familie kuier en saam met hulle na die wereldbeker kyk waar hulle span so goed vaar.

CALVARY is Irish writer-director John Michael McDonagh's follow-up to his terrific debut feature, THE GUARD, and it also stars Brendan Gleeson in a role of authority - not a cop this time but a priest. THE GUARD was a terrific movie but mainly a comic one; CALVARY is much darker, and Brendan Gleeson's commanding performance gives it a very strong centre around which a dozen or more key characters are examined. This is a strange and unsettling examination of contemporary Ireland with all its contradictions, and the rich characterisations, beautifully written dialogue and the grim sense of humour buttress what is, essentially, a very disturbing probe into a corrupt and decaying community. Beautifully shot in Scope on similar locations as THE GUARD - the west coast of Ireland - CALVARY is a tough but very impressive movie.

Ek kan dit hoog aanbeveel … moenie skroom om in te klok by die Capitol nie!

Al wat nou oorbly, is om te groet, Sussie, tot vollende week alles van die mees beterste vir jou en joune.