Rugby en Yum Cha

Thursday, 29 May 2014

Liewe Sussie,

Vandag 'n brief ontvang, ged. 14 April, baie dankie. Ek hou van Boetie wat na Bulletjies Rugby toe gaan. Hier by ons is dit natuurlik Footy en hulle noem dit Ozkick. Al die kleintjies klok in by Ozkick op 'n Saterdagoggend, op Footy-velde (Footy Ovals noem hulle dit) orals in die voorstede. Dogtertjies mag ook deelneem, ek dink tot hulle elf jaar oud is.

'n Mens wonder of hulle daar in Cheetah- en Leeu-wêreld Welpies Rugby het, en of die Sharks se kleinspan Toothy Tadpoles Rugby toe gaan? Die nuwe Kings-span kan Prinsies Rugby hê vir die kleintjies.

D het vanoggend gesien daar sit 'n natkol onder my kar, ek is nie seker of dit olie of water is nie, maar daar is geen rooi waarskuwings-liggies aan as ek ry nie.  Nietemin het ek my kar ingeboek vir Maandag, dat die vent wat oor hom gaan, kan kyk wat is fout.

Ek het sopas 'n boodskap van L gekry op my Facebook Private Messaging – sy het dit van die lughawe af gestuur met haar telefoon. (My foon is te oud om sulke dinge te doen.)

Sadly my mom has been rushed to hospital and the results from the brain scan she had indicates that she has massive bleeding on the brain...Doesn't look like she's going to make it...K & I fly out this morning to SA & D on Friday.

Shym, R (amper sê ek ontydig Oorle' R) was nie 'n sielsgenoot van my nie, maar toe ek vir D daarvan vertel, vind ek 'n knop in my keel en moes my bedwing om nie 'n paar trane te stort nie. Sy is familie en deel van my geskiedenis. Ag nouja. Elaine sê: "Teenagers giggle and old people cry, they can't help it". Sy is nie verkeerd nie, dis seker hormone!

Ek het gister 'n paar appels en pere gestowe – ek bodder nie om hulle te skil nie, sny hulle net op. Ek sit 'n paar sultanas en droë appelkose ook in as ek het. En naeltjies en 'n paar stukkies gemmer. Ewentwil, Paul het my aangeraai om 'n lepelvol marmalade ook in te sit, en ek kan dit aanbeveel, as jy dalk plan het om appels te stowe. Die marmalade gee dit 'n baie lekker geur, maar maak dit net effens soet vir my smaak. Ek het nie 'n baie soet tand nie. D het genoeg soet en sout tande vir ons albei.

Ek is bly jy hou van die kunsrubriek-bydraes tot die kunsvereniging se tydskrif. Ek plaas wel elke artikel ook op my blog, en daar kan ek soveel ruimte gebruik soos ek wil, so my blog-artikels het baie meer prente en hulle is natuurlik ook in kleur. Ek sal jou die blog-adres gee, dis www.artothings.blogspot.com.au

'n Mens vind te laat in die lewe uit wat jy moes gedoen het. Ek het op Univ Kunsgeskiedenis geneem, net een jaar. Ek moes dit my hoofvak gemaak het! Ek kon by 'n museum gewerk het of 'n dosent gewees het. Ek kon ook biblioteekwese geswot het, ek het baie daarvan gehou om by die biblioteek te werk. Te laat vir trane deur Benjamin Bennett.

Later: Op ingewing en sommer omdat ek hier rondsit vir kwaadgeld, vra ek vir Google (wat alles weet) of hy Te laat vir trane deur Benjamin Bennett ken. Ja, Google ken dit, en hy vertel my sommer ook dat BB nog baie ander boeke geskryf het, o.a. Die Bewyse was Dodelik en Die Galgtou Wag! Een ding moet jy sê van Benjamin Bennett: hy het geweet hoe om 'n titel te kies vir sy boeke! Ongelukkig is hulle almal uit druk. Ek is seker Daisy de Melcker en jou skoolvriendin Bubbles Schroeder sal op BB se spyskaart wees.

Vrydag ... Ek lees weer Three Men in a Boat. Gepubliseer 1889, en nog steeds snaaks, en so interessant ook. Tussen die grappige episodes vertel hy altyd 'n brokkie geskiedenis van die dorpies langs die Thames, al die pad van Londen na Oxford. Ek moes lag vir hierdie deel: "It is so calm and restful, free from that fretful haste, that vehement striving, that is every day becoming more and more the bane of nineteenth-century life."  Wat sou hy gedink het van die 21ste eeu se fretful haste en vehement striving?

Trakteer jouself, kry Three Men in a Boat uit die biblioteek, hy is nooit uit druk nie, en lees hom weer. Jerome K Jerome.  Ek lees anderdag dat daar honderde eksemplare in sirkulasie was in SA tydens die Tweede Vryheidsoorlog. Die families van die Britse soldate het vir hulle seuns/mans die nuwe bestseller gestuur om te lees wanneer hulle nie besig was om Boere te beveg nie. (En plase af te brand of Mafeking te beleër nie.)

Een tyd het Elaine haar in Spanje bevind met niks om te lees nie, en sy kom toe op 'n boekwinkel af wat drie Engelse boeke het, voorgeskrewe boeke vir hoërskoolkinders wat Engels leer.  Sy het al drie gekoop: Three Men In A Boat, The Picture Of Dorian Gray en Emma. Serendipity!

Sussie, nou gaan ek myself eers in die maalstroom van fretful haste en vehement striving werp wat die Vermont South winkelsentrum is. Ek het niks in my spens nie, ek is Mother Hubbard. Ek as ek klaar geshop het, dan gaan ek vir Paul en Heather ontmoet by die Chinese keffie dat ons kan yum cha vir middagete. Ek het lanklaas 'n lekker yum cha geniet, en ek hou besonder van die yum cha wat die East Empress aanbied, daar is altyd iets besonders wat hulle chef optower. As die trollies verbykom, is dit altyd 'n temptasie om meer pierinkies snoeperytjies af te laai as wat ons kan opeet! Daar is altyd net drie goedjies op 'n pierinkie, dit lyk na min, maar op die ou end is daar genoeg kos vir 'n regiment op die tafel. Ons los darem altyd plek vir die piepklein melktertjies en klapper-jellietjies aan die end! As jy klaar geëet het, tel hulle hoeveel opgestapelde leë pierinkies jy het, en jy betaal dienooreenkomstig.

Later: Ons het toe baie lekker ge-yum cha. Ons het sewe dissies afgelaai: daar was 1. gestoomde scallops in 'n rys-papier omhulsel, 2. barbecue pork-pasteitjies, 3. Paul en Heather het Phoenix Claws geëet, wat niks anders is as hoenderpote nie, maar ek is nie 'n hoender-poot fan nie. Daar was 'n 4. dissie van eend met 'n vulsel van fyn, deurskynende rys-vermicelli en gekapte pietersielie, daar was 5. garnale in 'n gestoomde dim sum, daar was 6. miniatuur hoender-pasteitjies, en les bes was daar 7. die klein melktertjies in skilferkors aan die end. Ons het nie plek gehad vir klapperjellie nie. Ons het driekeer ons teepot laat aanvul.

Ek het pas tyding gekry vanaf Dubai. Die kind is op pad terug na Oz, ek sal nie heeltemal rustig wees voor sy moreoggend (Saterdag) bel om aan te kondig sy is in haar woonstel en sy gaan nou slaap nie. Die heel beste tyd is wanneer hulle nog so klein is dat hulle nêrens gaan in hulle prêm sonder Ma nie. As hulle eers begin skooltoe gaan, loop hulle loshande rond en begin jou worries. My ousie Andrina het eenkeer vir my gesê: "Madam, if you've got a husband, you've got worries. If you've got a child, you've got beeeeg worries!" Ek sal nie waag om haar te laat agterkom ek worry nie!

Nog later: Nouja, weer tyding van L: Sadly Mom passed away this morning. I was grateful to be able to see her and I believe she waited for me...

Daar is R nou ook tot haar vadere vergader. Shym, sy was altyd, wat ookal haar foute, baie lojaal en ondersteunend aan haar skoonfamilie. Al die pad gery van Jhb af na troues en begrafnisse. Ek is bly ek het elke keer die moeite gedoen om haar vroeg in die oggend na die Roomse Gevaar toe te neem vir Mass wanneer sy by ons tuisgegaan het hier in Melbourne. Die slag toe hulle 4 dae gebly het, moet ek sê by die vierde oggend het ek taamlik sleepvoet halfsewe in my modderkar geklim! Maar sy moes Mass bywoon voor brekfis, die wyn en heilige wafers mag nie met byken-en-eiers meng in jou maag nie, dan is dit reguit hel toe met jou. Of miskien purgatory toe, as jy net 'n weetbix geëet het.  Ewentwil, ek is bly ek het aangetree en my kant gebring vir die saligheid van haar siel, dit was baie belangrik vir R. As sy nie, even as we speak, by die Cherubim Celestial Outfitters opgemeet word vir haar wit jurk en vlerke nie, is dit nie my skuld nie.

Saterdagoggend ... Ek het gewag om die brief te pos tot ek kon aankondig dat Elaine veilig terug is. Sy het pas gebel (7vm) om te sê sy is tuis en gaan nou slaap. 'n Kind het heelpad geskree in die ry agter haar, 14 uur van Dubai tot Melbourne.

Ek: "Oh, poor little thing!"

Elaine: "I hope you mean me!"

Mooi bly, Sussie, tot vollende week.